dinsdag 9 december 2014

Glad vanmorgen

Toen ik mijn hoofd buiten de deur stak dacht ik 'koud'. Zodra ik op de fiets stapte bedacht ik 'het kan wel eens glad zijn'.
Dit werd weer ontkracht toen ik de plassen op het wegdek zag liggen.

Een kilometer verder zag ik op de brug over de Hoofdvaart een jonge dame naast haar fiets haar tas van de grond rapen, toen wist ik het zeker 'wél glad dus'.

En dus ga ik over op sterk anticiperend fietsen: niet remmen maar op tijd uit laten rollen, indien nodig zeer voorzichtig en ruim tevoren kleine beetjes remmen, rechtop - dus met weinig snelheid - de bocht om.
Ik houd ruime afstand tot alles en iedereen, om het even wie er onverhoedse bewegingen maakt, die ander of ik, dan heb ik ruimte en tijd om te reageren.

Zonder kleerscheuren bij de fysio en vervolgens weer thuis aangekomen.
Dan de uitdaging naar Amsterdam. Want het is mooi weer, dus natúúrlijk ga ik fietsen. Ik besef dat ik de eerste 6 km direct langs de Hoofdvaart moet rijden, hoe glad is de weg? Ik besluit dat dat wel meevalt; aandachtspunten zijn bruggen, viaducten, witte verf vlakken op de weg, klinkers en wegdek in de schaduw. Grote uitdaging is de middelste Calatravabrug. Die is inderdaad wat glad. Dus met laag tempo en zo recht mogelijk neem ik hem. Het verkeerslicht direct daarna is verradelijk. Gelukkig blijkt het daar niet echt glad.
Hoofddorp valt me mee, maar ik blijf waakzaam.
Bij het volgende verkeerslicht weer een waarschuwing; een meisje staat naast haar scooter en bekijkt deze aandachtig. Ja, inderdaad is ze onderuit gegleden en staat nu eventuele schade op te nemen. Zelf is ze er zonder kleerscheuren vanaf gekomen.

Ik herhaal voor mijzelf en haar de risicoplekken met de aanvulling dat het fietspad wel mee zal vallen. Dat pad blijkt echter niet gestrooid zoals ik verwacht had. Het lijkt wel of de gladheid de strooidivisie van de gemeente totaal heeft overvallen.

In Amsterdam fiets ik zelfs even over een stukje gestrooid pad, hoewel volslagen onduidelijk is wat wel en niet is voorzien van een pekellaagje.

Later dan gepland, maar tevreden dat ik het er zonder valpartijen van af heb gebracht zet ik mijn fiets in de stalling.
Op kantoor blijkt dat mijn collega met haar scooter wél onderuit is gegaan, net als vele anderen, op een plek waar ik een half uurtje later langs ben gekomen.

Wijsheid of mazzel? Ik houd het op alle twee!
http://www.haarlemsdagblad.nl/regionaal/haarlemmermeer/article27253198.ece/Fietsers-massaal-onderuit-in-Hoofddorp

vrijdag 28 november 2014

Blikjes voor Serious Request

Op Facebook riep Martin op tot het bij hem inleveren van lege (bier-/friesdrank)blikjes. Hij zamelt deze in voor Serious Request, dit jaar in Haarlem.
Mijn reactie was dat er in de bermen langs weg en fietspad genoeg ligt, dus oprapen zou meteen twee doelen dienen.

En dus, toen ik terug fietste vanuit Leiden, voegde ik de daad bij het woord. Tussen Sassenheim station en de Haarlemmermeerpolder loopt het fietspad pal langs de snelweg (A44). Voorraad genoeg dus. De wapperende plastic tas aan mijn stuur had al snel een stevige bodem.

Langs de Hoofdvaart voor Abbenes was de oogst zelfs zo rijk dat ik een stuk ben gaan lopen om niet elke twee tellen af- en weer op te hoeven stappen. overigens geen slechte combi met de stevige tegenwind ;-)

Bijna thuis kon er geen blikje meer bij en moest ik met pijn in het hard blikjes langs het fietspad laten liggen.... Ik kon Martin in elk geval laten weten dat hij bij mij een voorraadje kan ophalen.

Wie volgt?


zaterdag 20 september 2014

Mijn rok kraakt.

Het is weer eens zover, niet gepland moet er iets onhandigs mee op de fiets.
Dit keer ben ik binnen gelopen bij een tweedehands winkel op zoek naar een mogelijk kastje voor de badkamer of andere interessante spulletjes.
De drie bloempotjes in een mooie tint rood kunnen gewoon in de fietstas. Maar het tweestapstrapje van Brabantia is een ander verhaal.

Vastzetten op de bagagedrager kan niet; over het zadel heen naar achter steken - daarvoor is hij te lang; gedeeltelijk in een tas steken - daarvoor is hij te breed.
Uiteindelijk hang ik het bovenste deel over mijn stuur en houdt het trapje in het midden vast.
Nu veilig op de fiets stappen. Als ik eenmaal rijd merk ik dat hij zwaarder is dan gedacht.
Na een kilometer heb ik een soort ideale positie voor trapje en mijzelf gevonden.

Dan moet ik stoppen voor een verkeerslicht. Afstappen lukt. Maar direct daarna is het licht groen.
Als ik weer opwip om op het zadel te komen hoor ik de stof van mijn rok kraken; oioi, dat wordt een scheur... Goedkoop trapje levert een dure rok op.
Op een kruising zo'n twee kilometer verder moet ik weer uit het zadel. Voor alle zekerheid steek ik lopend over en stap via het randje van het trottoir weer op. weer een oorverdovend gekraak.

Eenmaal thuis zet ik het trapje neer en voel aan de achterzijde van mijn rok; waar is de scheur.
Niets te ontdekken. In de spiegel van de slaapkamer; geen scheur te ontdekken! Totdat ik de rok optil... en een van diverse scheuren en gaten voorziene voering tref.

Zielsgelukkig besluit ik die er gewoon uit te knippen. Een losse onderrok functioneert ook prima tenslotte.

donderdag 14 augustus 2014

Fietspad guerilla

Tot voor kort trof ik bij het fietspad door het kantorengebied van Lijnden twee groepjes ganzen; een gezelschapje van drie wilde en één grauwe gans en een familie Nijlgans.

Ineens is de familie Nijlgans verdwenen en hebben zich meerdere wilde en grauwe ganzen én mixjes hiervan, bij het clubje van vier aangesloten.
Op mijn heenweg zit het hele spul op en rond het fietspad, op de terugweg is er geen spoor meer van ze te bekennen (als je de uitwerpselen niet meetelt tenminste).

Laatst zag ik twee voetgangers die omliepen over een nabijgelegen autoweg om zo het fietspad te mijden.
Met de fiets had ik al eens een versperring gemaakt tussen de ganzen en een voetganger die er niet langs durfde.

Vanmorgen besloot ik er niet alleen, zo als gewoonlijk, langs te fietsen, maar ook te stoppen om een foto te maken.




Toen ik kwam aanrijden lagen de ganzen her en der verspreid over het fietspad nog een beetje te doezen. Op het moment dat ik afstapte werd de eerste alert; tegen de tijd dat ik afdrukte voor de eerste foto waren de ganzen al pal achter mijn fiets komen staan en was het een gakken en blazen van jewelste. Dit imponerende gedrag maakt zeker indruk kan ik je verklappen.

Hoewel ik niet bang ben uitgevallen en vrolijk weer doorfiets kan ik me voorstellen dat gemeenten op zoek zijn naar suggesties om ganzenoverlast (waarbij dit maar een deel van het probleem is) te beperken. Het antwoord heb ik ook niet helaas.

maandag 4 augustus 2014

Gesprekje

Op het laatste stuk polderweg wandelt ver voor mij op de weg een oud dametje met een rollator.
Ik zie haar diagonaal de weg oversteken naar de waterkant en vervolgens vlak voor een tegemoetkomende fietser (naar later blijkt een vriendin van mij die dagelijks in omgekeerde richting peddelt) weer wat wegdraaien naar het midden van de weg.

Rechts van het midden wandelt ze verder.
Ik haal haar in, stop en vraag haar waar ze heen moet. 'Naar het derde huis verderop' is het antwoord.
Op mijn vraag of alles in orde is antwoord ze 'ja hoor'. Ik geef aan dat ik haar even aanspreek omdat ze over de weg slingerde. 'oh u denkt dat ik dronken ben?'. ik weer 'nee dat niet, maar ik was wel bezorgd'

Het blijkt dat ze brood voor de eendjes bij zich heeft en dus even bij het water ging kijken. Maar er waren geen eendjes, en dus ging ze weer terug naar de andere kant van de weg.
Vervolgens wil ze weten of ik gewerkt heb vandaag. 'ja'. En of dat in Hoofddorp was. 'nee, in Amsterdam. 'oh u bent met de trein gekomen?' 'Nee, met de fiets'antwoord ik. 'Helemaal uit Amsterdam??' 'Jazeker, het is toch veel te mooi weer om in de trein te zitten'.

U bent vast heel sportief stelt het dametje vast.
Ze heeft soep meegekregen. Op de boerderij waar ze net vandaan komt woont haar zoon. Eigenlijk heeft hij twee boerderijen. Maar nu is hij in het buitenland. Een mevrouw die bij hem op kantoor werkt is nu in de woning en heeft voor de soep gezorgd.

Nadat ik haar adviseer voorzichtig te zijn wens ik haar wel thuis en een fijne avond! ;-)

vrijdag 18 juli 2014

Druk!

Sinds lang op vrijdagochtend weer eens een ritje naar Leiden gemaakt.
Ok ik geef, toe; vertrektijd is een uurtje later dan voorheen, maar wat een drukte op het fietspad! Racefietsers, groepjes tieners, oudere stellen, moeders met kinderen,... en daartussendoor een enkele bakfiets- of scootmobielrijder.

Wat het mooie weer al niet uitlokt ;-)
Goed om te zien dat zoveel mensen blij gebruik maken van hun tweewieler!
Dat het beregoed opletten is onderweg neem ik op de koop toe.


donderdag 17 juli 2014

Fietsbroek

Normaal ben ik van 'doe niet te ingewikkeld' en een beetje lui. Dus naar mijn werk fiets ik in mijn 'werk'-kleding. Omkleden kost tijd en gedoe ;-)

Maar deze week vond ik het toch wel verstandig om iets anders aan te trekken onderweg. 's Morgens al bijna 20 graden is toch wat warm om dan nog fris en fruitig op kantoor te verschijnen tenslotte :-)
Dus een shirtje en korte broek voor op de fiets en rok en ander shirtje mee in de tas.

En hoewel ik toch zo'n 6000 - 7000 km per jaar weg trap waren mijn zitbotjes deze week niet blij met al dat gefiets. Dus dan is het wel heel fijn om een fietsbroek met zeem aan te trekken. Iets wat ik normaal alleen doe tijdens een fietsvakantie of een incidentele lange dagtocht.



 Kortom een weekje afgeweken van mijn gewoonte. En dat was toch wel een goede beslissing!

Volgende week zien we wel weer verder.


maandag 14 juli 2014

Sleutels

Vanmorgen stap ik - te laat - op mijn fiets, op weg naar mijn werk. Het is droog, maar de lucht voelt vochtig aan, benauwd weer.
Ik peddel ontspannen weg. Er is weinig wind. Het verkeer is rustig; de vakanties zijn hier vorige week begonnen. Een klein zwanengezin slaapt uit in de berm van de Hoofvaart.
Na zo'n zeven kilometer passeer ik een meneer met een rugzak. In een doorzichtig vakje van zijn tas zie ik sleutels.

Meteen schiet een gedachte door mijn hoofd; wat heb ik met mijn sleutels gedaan vanmorgen? Ik kan het me niet voor de geest halen. Toen ik op het punt stond weg te gaan besefte ik dat mijn salade voor de lunch nog op het aanrecht stond, dus ben ik weer naar binnen gegaan om deze te pakken. Maar wat ik daarna deed?

Bij het volgende verkeerslicht check ik mijn fietstas; geen sleutels! In een split second bedenk ik dat ik dus terug moet naar huis. Op de flat zouden de sleutels in mijn voordeur slechts voor een heel select gezelschap zichtbaar zijn; met mijn bungalow is dat wel anders! Wie is er in dat half uur allemaal al voorbij gelopen of gefietst?

Ik keer dus om en passeer weer de zwanenfamilie, de kippen bij de molen waar de hond nu weer weg is, de tarwe die nu vanuit mijn perspectief de andere kant op waait. Ik heb nu een lichte wind tegen. de stroming op het water was dus niet alleen van het gemaal dat in werking is...

De gedachten wat er allemaal in de tijd tussen mijn vertrek en nu met mijn huis zou kúnnen gebeuren door iemand zcih met de sleutels toegang kan verschaffen, stop ik weg. Paniek zaaien heeft geen zin, ik fiets er niet harder door maar zit wel onrustiger. Ik probeer dus aan van alles te denken, behalve aan die deur met sleutels!

Thuis aangekomen vind ik inderdaad de sleutels daar waar ik ze achter had gelaten..  En lijkt de rest in orde.

Ik stop de sleutels in mijn tas (want de deur was dus wel op slot gedraaid) en fiets naar het station. Nóg een keer fietsen naar het werk is me te veel van het goede!

Achteraf een verstandige keuze; de trein is sneller en direct na aankomst blijk ik een afspraak te hebben met een externe. Als ik opnieuw met de fiets naar Amsterdam was gegaan had ik te laat geweest voor de afspraak. ;-)

woensdag 9 juli 2014

wind in de rug

Omdat ik gisteren aardig was nat geregend besluit ik me vanmorgen weer goed in regenpak te hullen, inclusief laarzen en handschoenen omdat ik het koud heb. Temperatuur zou niet boven de vijftien uit komen volgens de verwachting.
Aldus goed voorbereid op de fiets.

Na een paar kilometer is het droog. Na nog een paar kilometer nog steeds. Dus maar stoppen en regenbroek uit.

Wat en mazzel dat de wind nėt schuin achter is. Een paar graden meer noord en ik zou hem tegen hebben.... Zodoende toch nog een

beetje op tijd op mijn werk.

Vanmiddag terug ben ik voorbereid op tegenwind; tenslotte vanmorgen mee gehad. Als ik eenmaal de stad uit ben kan ik pas goed bepalen waar de wind vandaan komt. En tot min grote verbazing en vreugde heb ik hem wederom schuin mee.
Ik zie mensen die ik vanmorgen ook tegenkwam opnieuw ploeteren, want het is een stevig windje! Ook voel ik medelijden met ze terwijl het natuurlijk ook omgekeerd voor komt.

Maar dan geniet ik met volle teugen van de stevige duw schuin in de rug!


woensdag 4 juni 2014

werk aan de weg

Al en paar weken is de Hoofdweg voor zo'n vijf kilometer afgesloten voor auto verkeer. Het er naast gelegen fietspad is gelukkig wel toegankelijk.

Soms kom ik op dat fietspad ineens en auto tegen. Dat dan weer wel. Maar ja, bewoners land die weg moeten ook naar hun werk, of de winkel, of de tandarts.

Daartegenover staat dat wij en korte periode over de al wel geraspte maar nog niet opnieuw geasfalteerde weg mochten fietsen, omdat toen het fietspad werd geasfalteerd.
Inmiddels ligt er een mooi nieuw stuk asfalt, grotendeels ook al weer voorzien van strepen.
Men is nu hard bezig met het laatste stuk aan weerszijden van een bruggetje.

Daarnaast ligt de brug over de Vijfhuizertocht er al even uit. Gelukkig is wel de fietsersbrug bruikbaar, nadat die tijdelijk een paar meter in oostelijke richting werd gelegd.

Eerlijk is eerlijk. Er wordt van alles aan gedaan om te zorgen dat de fietsers onbelemmerd door kunnen rijden. Gemeente en wegenbouwer: top!! Dank jullie wel!





dinsdag 3 juni 2014

Opgeraapt

Na een laatste danstraining fiets ik door het donker naar huis.
Het laatste stukje is een gekronkel van straatje rechts, straatje links, nog een keer rechtsaf, weer linksaf, met de bocht mee linksom en dan de stoep op.
In één van de bochten rechtsaf komt een fietser me tegemoet. Zij heeft de buitenbocht, maar heeft mij duidelijk te laat in de gaten - zit neemt de bocht zo krap dat ze plots in de remmen moet knijpen om een botsing met mij te voorkomen.

En dat doet ze dus - knijpen in die remmen. Met als gevolg dat de achterzijde van haar fiets uitbreekt en ze met fiets en al voorover gaat.
Tja... om het te voorkomen kon ik niet meer doen dan ik al deed; goed zichtbare fietsverlichting voeren en netjes rechts rijden.

Ik knijp ook in de remmen - iets minder schielijk, zet mijn fiets op de standaard en schiet haar te hulp.
Alle scharnieren bewegen, een en ander is waarschijnlijk wel wat beurs en natuurlijk is er de schrik. Opstaan lukt zonder problemen. Na een paar minuten nemen we afscheid, waarbij ze concludeert dat het helpt om te sporten; het vallen gaat daardoor soepeler.

Daar kon ze wel eens gelijk in hebben. Hopelijk geldt dit ook voor het hanteren van spierpijn en blauwe plekken...

donderdag 22 mei 2014

Zakentocht over de hei

Niets zo leuk als een tochtje op onbekend terrein.
Die kans kwam voorbij toen ik een uitnodiging kreeg om een bijeenkomst van Staat van Dienst uit Deventer bij te wonen. Het gebeuren vindt plaats in Radio Kootwijk, ten westen van Apeldoorn.

Een zoektocht op de OV-reisplanner leert dat er geen bus komt in Radio Kootwijk. Alternatief kan een taxi zijn, maar dat vind ik wat teveel van het goede.
De routeplanner van de Fietsersbond geeft aan dat het ca 13 km is vanaf station Apeldoorn. Dat moet dus te doen zijn met een OV-fiets.

Enfin, het is mooi weer dus bij aankomst snel naar de OV-fiets stalling. Vijf minuten later fiets ik over Apeldoornse fietspaden richting Uchgelen. Ik volg mijn route niet heel nauwgezet; meestal geen probleem. Nu kom ik echter veel te zuidelijk in Uchgelen uit en kruis zodoende veel eerder de snelweg. Geen punt; dan volg ik die toch in westelijke richting?!
En dat blijkt een uitdaging; smalle weg, fietspad en dan is de enige optie nog een beetje in de richting een karrenspoor.
En voor ik het weet moet ik afstappen omdat het zand te mul is ...
Errug avontuurlijk; alleen had ik slechts 45 minuten om er te komen - dat gaat dus niet lukken...

Op enig moment nader ik knooppunt 43. En die zie ik op mijn uitgeprinte kaartje. Zó zuidelijk zit ik dus. :-(
Enfin, ik weet nu wel hoe ik verder moet; langs de smalle weg naar knooppunt 42. Even daarvoor zie ik bij een afslag al een bordje naar nr 41, nóg beter!
En dan volg ik de laatste alinea's van mijn routebeschrijving weer.

400 meter blijkt meer dan een kilometer, rechtsaf blijkt na ca 1,5 km verder fout, had linksaf moeten zijn. Dan zie ik eindelijk voor me uit, midden op de hei het voormalige zendstation van Radio Kootwijk! Bezweet en met zand in mijn schoenen stuif ik naar binnen, 30 minuten te laat.
Jammer maar helaas. En ik gok dat ik zo'n 20 km heb gereden...


Het programma maakt alles goed!
En later hoor ik van anderen dat de parkeerplaats nog een stevig eind is lopen ;-) ik heb direct om de hoek kunnen parkeren...

Na afloop fiets ik in een rustiger tempo over de prachtige paden terug. Ineens schiet een ree weg. Jeetje, en dat op wat een normale werkdag is!


zaterdag 17 mei 2014

Transportje

Nee, dit is geen vakantieplaatje.
Omdat het zulk prachtig weer was besluit ik om niet met de bus naar Noordwijk te gaan, maar op de fiets (ca. 23 km). Ik heb via Marktplaats een hanglamp gekocht voor boven de eettafel.

Nadat ik een pinautomaat en vervolgens het bewuste adres heb gevonden ben ik even zoet met het goed inpakken van de lamp (ca 75 cm lang, met vijf hanglampjes van glas). Omwikkeld door een deken gaat de lamp in de fietstas. Het geheel zet ik met een spin vast.
En dan... zoek ik snel de Leidsevaart op en besluit ik deze tot aan Bennebroek te volgen.
Lekker rustige weg, mooie omgeving en windje in de rug! Het voélt wel als vakantie ;-)

Aangezien het niet de enige boodschap is van vandaag fiets ik door Heemstede naar Cruquius om daar een pakketje speldjes voor de afdansen op te halen en een tas met gordijnstalen te retourneren. Daarna terug naar huis.
Al met al 55 km gereden. Lekker tochtje ;-)

donderdag 24 april 2014

Stilte... ?

Drie maanden geen blog!
Hoe vaak heb ik - ja meestal op de fiets - niet zinnetjes in mijn hoofd gehad om te posten over van alles wat ik onderweg zag, rook of ervoer. Maar tegen dat ik thuis was moest er zo veel dat die zinnen weer weg waren en het blog vergeten.

In de verbouw- en verhuisperiode heb ik fors minder gefietst dan normaal; mijn tijdelijke stek was op 37 km van mijn werk - dat werd me toch een beetje te ver.., dus ging de fietstocht niet verder dan de bushalte 3 km verderop.

Wel nu en dan van mijn tijdelijke home naar het huis in verbouwing gefietst; soms heel vroeg omdat er weer een aannemer, stukadoor of andere zeer gewaardeerde beroepskracht op de stoep stond om 7.00 uur. Met soms mooie resultaten buitenhuis.


Nu zitten we goed een maand in het nieuwe huis, welliswaar verder van Amsterdam dan voorheen, maar dat is ingecalculeerd. En wat voelde het fijn om na al dat bus- en treinreizen weer gewoon op de fiets te stappen. Niet gebonden zijn aan een exacte vertrektijd, genieten van het prachtige voorjaarsweer de afgelopen maanden én meteen op de terugweg halverwege boodschappen kunnen doen.
En dus zat ik al weer op de fiets tijdens de nucleaire top vorige maand, langs een doodstille Hoofdweg, met uitzicht op de geparkeerde vliegtuigen.


Ik heb wel met mezelf afgesproken dat ik eerder de trein pak als het slecht weer is. Fietsen is heerlijk, maar meer dan 2,5 uur reistijd per dag kost me teveel tijd en energie.

vrijdag 17 januari 2014

Pakezel vs racemonster

Leuke bijkomstigheid van verhuizen: opruimen. En zo ben ik al vier zaterdagochtenden, voordat ik boodschappen ga doen, met tassen, dozen en pakken op de fiets naar de kringloopwinkel gefietst.
Heerlijk weer een lading spullen weg die alleen maar stof liggen te vangen in de berging.

Ook volle fietstassen met lege flessen, oud papier en plastic zijn afgeleverd op de desbetreffende inzamelplekken. En ik heb de smaak te pakken; via het internet bied ik spullen aan die men gratis bij me mag ophalen. Zo zijn al veel dingen (puzzel, boek, mok en glas, champagne glazen, stenen kruiken, rvs kruik) opgehaald, helaas meestal niet met de fiets. Wél betekent het dat ik regelmatig een sprintje moet trekken met de fiets om op tijd thuis te zijn omdat er dan weer iemand op de stoep staat te wachten... :-)

Alleen... voor de verhuizing zelf heb ik toch maar een verhuisbedrijf ingehuurd.

donderdag 2 januari 2014

Waar is de winter?

Al weken lang is de winter ver te zoeken. Geen sneeuw, gladheid of vorst. Hoewel ik geen hekel heb aan de winter vind ik het op het moment wel fijn zo. Het weer is geen belemmering om te fietsen nu! Oké af en toe een regenbui of een pittig windje tegen, maar de volgende dag is alles weer over.

Zullen we de winter nu maar doorschuiven naar volgend jaar?;-)