Ik peddel ontspannen weg. Er is weinig wind. Het verkeer is rustig; de vakanties zijn hier vorige week begonnen. Een klein zwanengezin slaapt uit in de berm van de Hoofvaart.
Na zo'n zeven kilometer passeer ik een meneer met een rugzak. In een doorzichtig vakje van zijn tas zie ik sleutels.
Meteen schiet een gedachte door mijn hoofd; wat heb ik met mijn sleutels gedaan vanmorgen? Ik kan het me niet voor de geest halen. Toen ik op het punt stond weg te gaan besefte ik dat mijn salade voor de lunch nog op het aanrecht stond, dus ben ik weer naar binnen gegaan om deze te pakken. Maar wat ik daarna deed?
Bij het volgende verkeerslicht check ik mijn fietstas; geen sleutels! In een split second bedenk ik dat ik dus terug moet naar huis. Op de flat zouden de sleutels in mijn voordeur slechts voor een heel select gezelschap zichtbaar zijn; met mijn bungalow is dat wel anders! Wie is er in dat half uur allemaal al voorbij gelopen of gefietst?
Ik keer dus om en passeer weer de zwanenfamilie, de kippen bij de molen waar de hond nu weer weg is, de tarwe die nu vanuit mijn perspectief de andere kant op waait. Ik heb nu een lichte wind tegen. de stroming op het water was dus niet alleen van het gemaal dat in werking is...
Thuis aangekomen vind ik inderdaad de sleutels daar waar ik ze achter had gelaten.. En lijkt de rest in orde.
Ik stop de sleutels in mijn tas (want de deur was dus wel op slot gedraaid) en fiets naar het station. Nóg een keer fietsen naar het werk is me te veel van het goede!
Achteraf een verstandige keuze; de trein is sneller en direct na aankomst blijk ik een afspraak te hebben met een externe. Als ik opnieuw met de fiets naar Amsterdam was gegaan had ik te laat geweest voor de afspraak. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten