Fietsstrook markering

Herken je dat? De verf waarmee de fietssuggestiestrook wordt aangegeven ligt dik bovenop het asfalt. Daar hobbel ik overheen als ik een kruising over steek, als ik moet uitwijken én iedere keer dat er weer zo'n fietsje op het wegdek is geschilderd om aan te geven; deze strook is bedoeld voor fietsers..

Goed bedoeld maar het fietst waardeloos al die dikke plakken.

Las ik toch in de laatste Vogelvrije Fietser (kwartaalblad van de Fietsersbond) een leuke suggestie van een meneer die de fiets anders heeft ontworpen. Met een beetje stuurmanskunst rijd je dan preceis tussen de verfplekken door!  Op drie plekken mogelijk zelfs ;-)
Ik adviseer de overheid dan ook om dit ontwerp over te nemen!

Naar een lunch in Leiden

Omdat vandaag nog een laatste zomerse dag zou zijn, heb ik afgesproken met mijn nichtje voor de lunch in Leiden.
Het weerbericht gaf aan dat het droog zou zijn, maar ... wel met windkracht 7 aan de kust.
Tsja, de lunch was min of meer in plaats van een fietstoch dus wat doe ik; op de fiets naar Leiden.
De stevige tegenwind was, ondanks de frontale aanval langs de Hoofdweg en de A44, te behappen.

Na een gezellige en lekkere maaltijd in het Theehuis in de Leidse Hout stap ik weer op. Wind in de rug; jippie!
Bij Sassenheim moet ik onder het treinspoor door. Wat een vrolijke onderdoorgang! Voor je plezier rijd je nog een keer extra heen en weer...

Nog steeds met de wind in de rug langs de A44 terug naar Abbenes. Kenmerkend voor de Haarlemmermeerpolder zijn de vele populieren; snel groeiende bomen, maar daarmee ook 'waaibomenhout'.  Oftewel met dit weer vliegen de takken je om de oren.

Het eerste stuk volg ik de Hoofdweg westzijde. Hier staan oudere bomen, de kans op takkenbreuk is dan groter. En ja hoor, even verder staan auto's stil en is de brandweer bezig om reeds half afgebroken takken af te zagen en daarmee de doorgang voor het verkeer weer veilig te stellen.
Na een paar minuten is de klus geklaard en mag ik als fietser alvast doorrijden.
Bij de eerstvolgende brug ga ik naar de oostzijde, hier staan geen bomen en op het volgende stuk jonge bomen. Dat voelt toch wat veiliger op de fiets, zonder een dak dat de eerste val van de takken breekt boven het hoofd..

Fleurig tunneltje

Elke keer als ik door het fietstunneltje onder het spoor bij station Sassenheim fiets krijg ik een glimlach op mijn gezicht.

Terug vanuit Leiden heb ik nu maar eens de moeite genomen om te stoppen voor een paar foto's.

Hier klaart toch je humeur van op?! Of het nu mooi weer is of niet.
Zo mooi en met zorg geschilderd. Wie de kunstenaar is weet ik niet, maar hij / zij mag van mij nog veel meer onderdoorgangen, doodse muren en dergelijke van deze vrolijke schilderingen voorzien!

Ik was gewaarschuwd dat het glad was.

Nadat ik het pad achter de huizen ben afgefietst naar de straat roept een tegemoet fietsende meneer; de weg is glad. Ik reageer met een 'nog wel een beetje'.

Vijftig meter verder ga ik toch wat minder snel fietsend dan normaal de bocht om en vervolgens lig ik op de grond en glijdt mijn fiets nog een metertje door. Verderop kijken twee dames verschrikt naar me.

Verdikkie, die meneer had meer gelijk dan ik dacht! schiet het door me heen terwijl ik weer op sta en mijn fiets opraap. De fiets lijkt heel, de tassen zitten er nog aan en ik ben ook nog heel. De volgende gedachte die door mijn hoofd schiet 'enfin, mijn eerste duikeling van mijn wintersportvakantie heb ik al gehad en het duurt nog een week voor ik daadwerkelijk op de latten sta' ;-)

De dames kan ik geruststellen dat alles goed met me is. Ik stap weer op en weet nu dat de plekken waar nog geen zon heeft geschenen glad zijn. Dus kies ik zoveel mogelijk de meer doorgaande paden en wegen naar Hoofddorp, waar ik vervolgens toch iets later dan gepland aanbel voor een heerlijke massage.

Ligfiets of niet?

Met de gedachte dat een ligfiets sneller fietst dan een reguliere 'rechtopzitfiets' vraag ik de ligfiets van een vriendin te leen. Een Hase kettwiezel. Een driewielfiets, eigenlijk meer zitfiets.

Plan is om te testen of het woonwerkverkeer hiermee sneller en makkelijker gaat.
Echter de rit van vriendin naar huis leert me dat er meteen mee naar mijn werk fietsen iets te fanatiek is.
De eerste tocht levert me kramp in nek, schouders en scheenbenen op! Mijn nek kan ik verklaren; het hoofd zit niet in het verlengde van de romp, want dan hangt het nl. achterover en trekt de zwaartekracht er aan. Eenzelfde verklaring geldt voor de benen. Ook hier trekt de zwaartekracht aan. Die ga ik tegen door de voeten iets meer te kantelen op de pedalen, waardoor ze tegen de pedalen blijven hangen, maar dat heeft invloed op -vooral - het strekken van de scheenbeenspieren.

Los van het lichamelijke aspect merk ik dat het overige verkeer mij soms laat ziet, doordat ik laag zit. Vervelender nog vind ik dat ik zelf pas laat zicht heb op een verkeerssituatie. Want eerst nadert mijn voorwiel de kruising, dan mijn voeten, benen en romp en ten slotte pas mijn hoofd dus zicht.
En op dat moment kom ik vaak tot de conclusie dat het beeld wordt belemmerd door muurtjes, hekjes of ballustrades van bruggen. Voorzichtig opereren dus.

Na een aantal proefritten in en om het dorp trek ik de conclusie dat deze ligfiets geen oplossing is.
Hij fietst duidelijk zwaarder dan mijn eigen fiets (ruwe schatting 20%) en de verkeersonveiligheid zit me niet lekker. Jammer! Maar ik ben blij dat ik het geprobeerd heb en weet nu in elk geval hoe hij fietst.

Dus de fiets aan het begin van het nieuwe jaar weer terug gebracht bij de rechtmatige eigenaar.
Met veel dank voor het lenen!