Toen ik mijn hoofd buiten de deur stak dacht ik 'koud'. Zodra ik op de fiets stapte bedacht ik 'het kan wel eens glad zijn'.
Dit werd weer ontkracht toen ik de plassen op het wegdek zag liggen.
Een kilometer verder zag ik op de brug over de Hoofdvaart een jonge dame naast haar fiets haar tas van de grond rapen, toen wist ik het zeker 'wél glad dus'.
En dus ga ik over op sterk anticiperend fietsen: niet remmen maar op tijd uit laten rollen, indien nodig zeer voorzichtig en ruim tevoren kleine beetjes remmen, rechtop - dus met weinig snelheid - de bocht om.
Ik houd ruime afstand tot alles en iedereen, om het even wie er onverhoedse bewegingen maakt, die ander of ik, dan heb ik ruimte en tijd om te reageren.
Zonder kleerscheuren bij de fysio en vervolgens weer thuis aangekomen.
Dan de uitdaging naar Amsterdam. Want het is mooi weer, dus natúúrlijk ga ik fietsen. Ik besef dat ik de eerste 6 km direct langs de Hoofdvaart moet rijden, hoe glad is de weg? Ik besluit dat dat wel meevalt; aandachtspunten zijn bruggen, viaducten, witte verf vlakken op de weg, klinkers en wegdek in de schaduw. Grote uitdaging is de middelste Calatravabrug. Die is inderdaad wat glad. Dus met laag tempo en zo recht mogelijk neem ik hem. Het verkeerslicht direct daarna is verradelijk. Gelukkig blijkt het daar niet echt glad.
Hoofddorp valt me mee, maar ik blijf waakzaam.
Bij het volgende verkeerslicht weer een waarschuwing; een meisje staat naast haar scooter en bekijkt deze aandachtig. Ja, inderdaad is ze onderuit gegleden en staat nu eventuele schade op te nemen. Zelf is ze er zonder kleerscheuren vanaf gekomen.
Ik herhaal voor mijzelf en haar de risicoplekken met de aanvulling dat het fietspad wel mee zal vallen. Dat pad blijkt echter niet gestrooid zoals ik verwacht had. Het lijkt wel of de gladheid de strooidivisie van de gemeente totaal heeft overvallen.
In Amsterdam fiets ik zelfs even over een stukje gestrooid pad, hoewel volslagen onduidelijk is wat wel en niet is voorzien van een pekellaagje.
Later dan gepland, maar tevreden dat ik het er zonder valpartijen van af heb gebracht zet ik mijn fiets in de stalling.
Op kantoor blijkt dat mijn collega met haar scooter wél onderuit is gegaan, net als vele anderen, op een plek waar ik een half uurtje later langs ben gekomen.
Wijsheid of mazzel? Ik houd het op alle twee!
http://www.haarlemsdagblad.nl/regionaal/haarlemmermeer/article27253198.ece/Fietsers-massaal-onderuit-in-Hoofddorp
