zaterdag 24 november 2018

Afscheid

Vorige week besloot ik dat het er toch maar van moest komen; mijn oude fiets te koop zetten. De eerste Jan Janssen waar ik zeker 40.000 km mee heb gefietst. Volgestouwd met boodschappen, door weer en wind naar mijn werk, door de polder voor de vele bezoekjes aan mijn zus en zwager, ritjes naar grote en kleine vrienden. Maar ook een mooie fietstocht naar Denemarken door Jutland en de onderste helft van mijn rondje Nederland. Met volle fietstassen en een tentje achterop. Over asfalt, tegels en keien, grasland en bagger.




Vele betrouwbare kilometers; want ik heb zelden of nooit problemen gehad. (Los van een enkele lekke band dan).
Ook heb ik menig ritje naar de dansles met een rolstoel achterop gefietst, daarom zitten er deuken in de bagagedrager en is het achterlicht na diverse reparaties uiteindelijk lager geplaatst.


En zojuist heeft een echtpaar uit Amersfoort hem opgehaald. Want hij stond al een paar jaar werkloos te wachten op een ritje. Als reservefiets. Maar dat was bijna nooit nodig. Want mijn Jan Janssen II laat mij niet in de steek.
Daarom is nummer I een paar jaar terug een zomer met een vriendin mee gegaan naar Zoetermeer. Daar mocht hij weer meedoen, voor een paar maanden.


Ik gun mijn fiets een volgend leven. Mevrouw gaat er rondjes op rijden in de buurt van Amersfoort, de Leuvense heide en zo. Schakelen doet ze bijna niet. De derailleur met 27 versnellingen gaat vervroegd met pensioen vermoed ik. Haar echtgenoot heeft test gereden, ik hoop dat de fiets ook háár bevalt. Een fiets moet lekker zítten, net als een broek.

Mijn eerste Jan Janssen, waardoor ik eens de échte eerste Nederlandse toerwinnaar Jan Janssen himself aan de telefoon kreeg, toen ik de leverancier belde over een lak-probleempje. Ik ga hem missen, gek hè.

maandag 20 augustus 2018

Black Pearl?

Black pearl, is in de natuur een zeer uitzonderlijke verschijning. En daardoor zeer kostbaar. Maar black heeft soms ook een negatieve associatie, en dat speelde door mijn hoofd toen ik dit zag onderweg naar mijn werk.

Op de fiets (maar ook lopend) kom ik steeds meer dit soort situaties van afval op straat tegen. Het maakt me verdrietig. Dit hoeft toch niet?
Ik stap regelmatig af om een blikje of plastic flesje op te ruimen, maar dit is vechten tegen de bierkaai...

vrijdag 3 augustus 2018

Vrolijke berm

Hier word ik blij van! Zo af en toe kom een een stukje land tegen in onze polder waar een rand wilde bloemen is ingezaaid!  In dit geval langs de IJweg. Maar ik passeer ook een stukje langs de Hoofdweg richting Lijnden.

Lieve boeren, ga zo door! Het vraagt weinig ruimte (vaak kunnen de aardappeltjes, suikerbieten of tarwe toch niet tegen het asfalt aan gezaaid worden) en het ziet er zo vrolijk uit! Daarnaast trekt het bijen aan en gezien alle berichten over de problemen die zij hebben, is het mooi om ze dit te bieden.

Het enige is dat ik me iedere keer voor neem om - als het zaad rijp is - een klein beetje mee te nemen voor rond het huis, maar dat vergeet ik dan weer ;-)
Enfin dan blijft er meer over dat zich vrolijk zelf weer uit zaait voor volgend jaar (hoop ik!)

dinsdag 9 januari 2018

Verlichting

Dinsdagochtend, vroeg. Het is nog hartstikke donker.
Mijn achterlicht schakel ik aan, ik doe een gele reflecterende band rond mijn arm en stap op, op weg naar mijn werk.

Eenmaal het dorp uit valt er wat verlichting (vooral van autoverkeer) weg, wat het fietsen wat rustiger maakt. Net als ik de eerste van de drie Calatrava-bruggen nader zie ik een groepje politieagenten staan, enkelen met een reflecterend hesje. En vervolgens zie ik ook waarom ze daar in alle vroegte staan. Schooljeugd op de fiets, zonder deugdelijke verlichting, wordt staande gehouden. Het vervolg wacht ik niet af, maar ik begroet deze actie met grote instemming en steek dan ook mijn duim op.

Hoe vaak schrik ik niet van fietsers zonder licht die uit een zijstraat opduiken, plots voor mij blijken te fietsen of drie man breed tegemoet rijden. En als ik op de fiets al schrik, terwijl ik meer tijd heb om op hun komst te anticiperen, hoe moet dat dan een automobilist vergaan?
Die jongelui (want meestal zijn het jongeren) hebben geen idee hoe gevaarlijk dit is en wat voor risico ze lopen. Regelmatig concludeer ik dan ook hardop 'wéér eentje zonder licht', maar ik betwijfel of deze verzuchting helpt. Dus vandaar; top politie Haarlemmermeer! bedankt, namens al die verkeersdeelnemers die liever geen fietser plat rijden.

zaterdag 6 januari 2018

Nooit te oud om te fietsen

Tijdens een op zich verdrietige (condoleance)bijeenkomst, sprak ik een mevrouw. Ik wiste met een tissue wat transpiratie van mijn voorhoofd onder de opmerking 'toch wat te hard gefietst kennelijk'.

Mevrouw constateerde samen met mij, dat het prima weer was deze zaterdagmiddag om op de fiets te komen; droog, weinig wind en af en toe zelfs een klein zonnetje. Ze was dan ook op de fiets van uit Hillegom gekomen, zo 'n zes kilometer verder.
Dat ontlokte mij de uitspraak 'fantastisch!' 'want ik denk dat u toch een paar jaartjes ouder bent dan ik'.
Waarop ze antwoordde 'ja, want ik ben al 88..'.

Mevrouw chapeau!

Ik hoop dat u nog lang mag blijven fietsen en tevens hoop ik dat ik dit voorbeeld nog lang mag volgen....


maandag 1 januari 2018

Feestdagen

Ik lijk van het uitstervende soort.
Op eerste kerstdag fietste ik naar mijn zus en zwager waar ik was uitgenodigd voor een gezellige middag & avond. Droog weer, pittig windje tegen, maar dat biedt hoop voor de terugweg!
De route is afwisselend, eerst door de polder, dan langs de ringvaart, verder dwars door Leimuiden en dan langs de volgende polder. Van verre zie ik de kerktoren als een baken; dáár vlak voor moet ik zijn.

Na het kerstdiner terug. Ik kom geen enkele fietser tegen. Nu ben ik weliswaar korter onderweg dan heen, door de stevige wind trap ik met een snelheid van 25 km/uur naar huis. Een kwartier sneller dan heen, maar toch.

Op oudjaarsavond naar vrienden, een dorp verderop. Tussen vuurwerk afstekende kinderen door, gehuld in regenpak trap ik vijf kilometer pittig door.
Als ik na een gezellige avond, met Youp, oliebollen en een wijntje, terug fiest kom ik wederom niemand tegen. Alleen bijna thuis een paar jonge knullen op de fiets - zonder licht. Maar of die de oproep van stichting Natuur en Milieu ter harte namen betwijfel ik.

En kleding kan niet het excuus zijn; beide dagen zat ik in een rokje op de fiets. (modelletje oud&nieuw gaat heel goed in een regenbroek).

Grote voordeel; een deel van de ingenomen calorieën is er meteen weer af, Deze dagen kom je toch al bijna niet buiten en/of in beweging.
En ik heb genoten van al de mooie versieringen onderweg.