Naar het lab

Nadat de huisarts een biopt had genomen kreeg ik het buisje in mijn hand gedrukt met het verzoek het zelf even naar het laboratorium een paar kilometer verderop te brengen.
Een beetje beduusd sta ik even later buiten.
Is dit de moderne tijd?
Het aan de patient meegeven die het vervolgens op de fiets naar het ziekenhuis brengt om het daar af te geven?
Is dat sneller dan de normale route? Wat is trouwens de normale route?

Maar ach, het was mooi weer en nog vroeg op de dag, dus nog energie beschikbaar.

Nu maar hopen dat hiermee inderdaad vrijdag de uitslag beschikbaar is ;-)

Levende have

Hoe krijg je een zieke kat bij de dierenarts?
Juist, achterop de fiets.

Een oogje dat traant, vies is, bijna helemaal dicht zit.. dat is niet in orde. Dus na overleg met de assistente toch maar een bezoekje aan de dierenarts.
Het reismandje is geen favoriet opject voor mevrouw, maar eenmaal in de mand blijft ze wel rustig.
Fietste ik voorheen met één hand aan het stuur om met de ander het mandje op de bagagedrager te houden, bedacht ik nu dat ik nog een spin in de berging had. En ja hoor, daarmee kan ik prima de reismand vastzetten op de bagagedrager.
Gezien de warmte maak ik een witte theedoek nat die ik over de mand drapeer en vastklem onder de spin. Zo hoop ik het koel te houden in het mandje.
Ik wik en weeg even wat de beste route is; toch maar langs de Hoofdweg, daar zit een aardige klim  in, dus poeslief zal even schuin in haar mandje liggen, maar het is de kortste route, minder stops en minder drempels cq. hobbels in het wegdek.
Bijna bij de dierenarts passeren we een bestelwegen met de tekst 'vervoer levende have'.  Die  had ook op mijn fiets kunnen staan!

En zo komen we snel en zonder veel gedoe bij de dierenarts.
Daar wordt een ontsoken oog geconstateerd. Met een tube oogzalf (en een beet in mijn vinger) weer naar huis.

Thuis komt Puncky voorzichtig weer tevoorschijn uit haar reismand. De dierenarts heeft meer indruk gemaakt dan de fietstocht geloof ik.

Gaat't?

Deze dagen fiets ik regelmatig langs de busbaan van bus 310. Een vrijliggend fietspad tussen de akkers met tarwe, suikerbieten, en veel meer.
Herhaaldelijk erger ik me aan de achtergelaten sigarettenpakjes, lege blikje en flesjes en andere verpakkingen.

En ik heb geleerd; als ik me ergens aan erger moet ik er iets aan doen.
En dus stop ik bij het eerstvolgende blikje in de berm, raap het op en stop het in een plastic tasje dat ik in de fietstas heb. Ik stap weer op, trap een paar meter en stap af voor een sigarettenpakje. Weer op de pedalen zie ik aan de overkant van het fietspad een lege plastic frisdrankfles. Zo fiets ik van verpakking naar verpakking. Maar omdat de afstanden wel heeeel kort zijn loop ik een stukje.

Achter me hoor ik vervolgens 'Gaat het?'
En ik word ingehaald door een wielrenner.
Ik antwoord ik het goed gaat en dat ik alleen afval opruim.
Hij fietst weer door.

Pas dan realiseer ik me dat hij dacht dat ik mogelijk panne met de fiets had omdat ik liep. Doet me goed dat hij zich even om mij bekommerde. Met hernieuwde energie raap ik weer wat afval uit het gras om de hele zak vervolgens in de enige prullenbak op de route te deponeren.

Pontje over de Amstel

Fietsen blijft voor mij altijd een beetje ontdekkingreiziger spelen.
Een nieuwe route is altijd fun.

Zelfs een afspraak bij de bedrijfsarts is leuk als ik daarna via een mooie route naar huis kan fietsen. En dat kan deze keer.
Vanuit Duivendrecht naar de Amstel. Deze keer via het juiste paadje, kom ik bij het pontje dat me naar de overkant brengt, bij het beeld van Rembrandt, vlak bij het Amstelpark. Een fietsveer geeft altijd extra vakantiegevoel, grappig.

Dan over de mooie beschutte Kalfjeslaan naar het Amsterdamsebos. Langs de Heuvel, de kanovijver en de geitenboerderij naar de Ringvaart. Hier de brug over en over de autoluwe ringdijk, langs Schiphol-Oost. Uitzicht aan de ene kant op de eendjes en het groen van de dijk, aan de andere kant de enorme loodsen van de vliegtuigen.

Bij Oudemeer duik ik dwars over het industrieterrein naar de Kruisweg en de Rijnlanderweg. Het is behoorlijk warm vanmiddag. Helaas heb ik afgesproken om kwart over vier thuis te zijn en zie ik dat ik dat niet ga halen..... Hoewel het niet heel zinvol is trap ik wat sneller.
Ik heb het warm, krijg dorst en voel de zon op mijn hoofd branden.

Omdat er geen zakken in mijn kleding zitten en ik verwacht dat de mevrouw van de afspraak me gaat bellen zo meteen, stop ik mijn telefoon in mijn bh, zo hoor ik hem in elk geval ;-)
En inderdaad, tegen de tijd dat ik het dorp binnen rijd gaat de telefoon. Gelukkig kan ik haar melden dat ik met vijf minuten thuis ben.
Een afstand van 29 km in recordtijd afgelegd. Eigenlijk jammer van de mooie route....
Dat vraagt om herhaling!