Afscheid

Vorige week besloot ik dat het er toch maar van moest komen; mijn oude fiets te koop zetten. De eerste Jan Janssen waar ik zeker 40.000 km mee heb gefietst. Volgestouwd met boodschappen, door weer en wind naar mijn werk, door de polder voor de vele bezoekjes aan mijn zus en zwager, ritjes naar grote en kleine vrienden. Maar ook een mooie fietstocht naar Denemarken door Jutland en de onderste helft van mijn rondje Nederland. Met volle fietstassen en een tentje achterop. Over asfalt, tegels en keien, grasland en bagger.

Vele betrouwbare kilometers; want ik heb zelden of nooit problemen gehad. (Los van een enkele lekke band dan).
Ook heb ik menig ritje naar de dansles met een rolstoel achterop gefietst, daarom zitten er deuken in de bagagedrager en is het achterlicht na diverse reparaties uiteindelijk lager geplaatst.


En zojuist heeft een echtpaar uit Amersfoort hem opgehaald. Want hij stond al een paar jaar werkloos te wachten op een ritje. Als reservefiets. Maar dat was bijna nooit nodig. Want mijn Jan Janssen II laat mij niet in de steek.
Daarom is nummer I een paar jaar terug een zomer met een vriendin mee gegaan naar Zoetermeer. Daar mocht hij weer meedoen, voor een paar maanden.

Ik gun mijn fiets een volgend leven. Mevrouw gaat er rondjes op rijden in de buurt van Amersfoort, de Leuvense heide en zo. Schakelen doet ze bijna niet. De derailleur met 27 versnellingen gaat vervroegd met pensioen vermoed ik. Haar echtgenoot heeft test gereden, ik hoop dat de fiets ook háár bevalt. Een fiets moet lekker zítten, net als een broek.

Mijn eerste Jan Janssen, waardoor ik eens de échte eerste Nederlandse toerwinnaar Jan Janssen himself aan de telefoon kreeg, toen ik de leverancier belde over een lak-probleempje. Ik ga hem missen, gek hè.