Herhaaldelijk erger ik me aan de achtergelaten sigarettenpakjes, lege blikje en flesjes en andere verpakkingen.
En ik heb geleerd; als ik me ergens aan erger moet ik er iets aan doen.
En dus stop ik bij het eerstvolgende blikje in de berm, raap het op en stop het in een plastic tasje dat ik in de fietstas heb. Ik stap weer op, trap een paar meter en stap af voor een sigarettenpakje. Weer op de pedalen zie ik aan de overkant van het fietspad een lege plastic frisdrankfles. Zo fiets ik van verpakking naar verpakking. Maar omdat de afstanden wel heeeel kort zijn loop ik een stukje.Achter me hoor ik vervolgens 'Gaat het?'
En ik word ingehaald door een wielrenner.
Ik antwoord ik het goed gaat en dat ik alleen afval opruim.
Hij fietst weer door.
Pas dan realiseer ik me dat hij dacht dat ik mogelijk panne met de fiets had omdat ik liep. Doet me goed dat hij zich even om mij bekommerde. Met hernieuwde energie raap ik weer wat afval uit het gras om de hele zak vervolgens in de enige prullenbak op de route te deponeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten