Na een laatste danstraining fiets ik door het donker naar huis.
Het laatste stukje is een gekronkel van straatje rechts, straatje links, nog een keer rechtsaf, weer linksaf, met de bocht mee linksom en dan de stoep op.
In één van de bochten rechtsaf komt een fietser me tegemoet. Zij heeft de buitenbocht, maar heeft mij duidelijk te laat in de gaten - zit neemt de bocht zo krap dat ze plots in de remmen moet knijpen om een botsing met mij te voorkomen.
En dat doet ze dus - knijpen in die remmen. Met als gevolg dat de achterzijde van haar fiets uitbreekt en ze met fiets en al voorover gaat.
Tja... om het te voorkomen kon ik niet meer doen dan ik al deed; goed zichtbare fietsverlichting voeren en netjes rechts rijden.
Ik knijp ook in de remmen - iets minder schielijk, zet mijn fiets op de standaard en schiet haar te hulp.
Alle scharnieren bewegen, een en ander is waarschijnlijk wel wat beurs en natuurlijk is er de schrik. Opstaan lukt zonder problemen. Na een paar minuten nemen we afscheid, waarbij ze concludeert dat het helpt om te sporten; het vallen gaat daardoor soepeler.
Daar kon ze wel eens gelijk in hebben. Hopelijk geldt dit ook voor het hanteren van spierpijn en blauwe plekken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten