Ineens is de familie Nijlgans verdwenen en hebben zich meerdere wilde en grauwe ganzen én mixjes hiervan, bij het clubje van vier aangesloten.
Op mijn heenweg zit het hele spul op en rond het fietspad, op de terugweg is er geen spoor meer van ze te bekennen (als je de uitwerpselen niet meetelt tenminste).

Met de fiets had ik al eens een versperring gemaakt tussen de ganzen en een voetganger die er niet langs durfde.
Vanmorgen besloot ik er niet alleen, zo als gewoonlijk, langs te fietsen, maar ook te stoppen om een foto te maken.
Toen ik kwam aanrijden lagen de ganzen her en der verspreid over het fietspad nog een beetje te doezen. Op het moment dat ik afstapte werd de eerste alert; tegen de tijd dat ik afdrukte voor de eerste foto waren de ganzen al pal achter mijn fiets komen staan en was het een gakken en blazen van jewelste. Dit imponerende gedrag maakt zeker indruk kan ik je verklappen.
Hoewel ik niet bang ben uitgevallen en vrolijk weer doorfiets kan ik me voorstellen dat gemeenten op zoek zijn naar suggesties om ganzenoverlast (waarbij dit maar een deel van het probleem is) te beperken. Het antwoord heb ik ook niet helaas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten