Een dikke kilometer verder fiets ik door een kuil heen en plop, mijn linkerheup zakt iets naar beneden.
Oei oei, er is iets goed mis met mijn fietszadel realiseer ik me al verder trappend naar het station. Daar aangekomen ga ik op inspectie. Wat blijkt; de linkerveer van mijn zadel is finaal door midden gebroken. Metaal moeheid? Of gewoon een eindig leven na 10 jaar en zo'n 65000 kilometer hobbelen, bonken en terugveren... ;-)
Gelukkig is het mijn oude fiets en gebruik ik deze vooral op tochtjes naar het station. En gelukkig gebeurt het na de intensieve sneeuwperiode waarin ik deze fiets wél gebruikte naar mijn werk. Kortom ik fiets nog een paar keer naar het station op een naar links hellend fietszadel, het begint zelfs al een klein beetje te wennen haha.
Vanmiddag, midden in een sneeuwbui, eindelijk naar de fietsenmaker voor een ander zadel. Tot mijn vreugde is de fietsenmaker ook van eerst de optie reparatie onderzoeken. Er worden diverse laadjes met labeltjes als zadelbouten, zadelonderdelen, opengetrokken. En laat daar nou nog precies één soortgelijke veer in zitten!
Het nadeel is natuurlijk dat deze veer stugger is dan de rechterveer die al tien jaar met mij mee hobbelde en deinde.
We spreken af dat als het erg vervelend blijkt te fietsen met twee ongelijk verende zadelveren, dat hij dan een nieuwe veer er bij besteld.
Tevreden en slechts een paar euro armer fiets ik door de sneeuw weer naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten