Vandaag was het weer raak.
Ik fiets dagelijks langs een weiland met één, soms twee pony's. Ze stonden elkaars hals te likken.
In gedachte zag ik weer de twee pony's, Dorine en Rava, van mijn zusje. Dorine, ver in de dertig (oud voor een paard!) was langzaam achteruit gegaan, maar de laatste maanden steeds sneller. Ze kwam bijna niet meer overeind als ze gelegen had in haar stal, at bijna niet meer en zo nog wat kwalen.
Het besluit was gevallen om Dorine te laten inslapen; in haar eigen stal.
De ochtend van die winterdag stond ze samen met Rava nog even heerlijk in het weiland in afwachting van de veearts. Ze koesterde zich in het zonnetje, at nog wat sprietjes gras en knuffelde met haar vriendin.
Met een brok in ons keel bezagen we dit tafereel.
Het was een goed besluit van mijn zusje, maar oh wat moeilijk.
En zo was ik rap 5 km verder op mijn tocht vanmorgen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten