Uit eerdere ervaringen weet ik dat het stressen is om fiets en alle bagage in en uit te trein te krijgen in de korte tijd dat de trein stil staat. Je bent altijd bang dat er iets op het perron cq in de trein achterblijft omdat niet alles in één keer er in of er uit kan.
Deze trein is een regional bahn, een soort sprinter. De instap heeft slechts een klein hoogteverschil en de ingang is breed. Gewoon naar binnen met alles op de fiets dus. er zijn zelfs een soort gordels om de fiets mee vast te zetten.
In Mannheim wordt het anders. Ik heb een gereserveerde plaats en sta bij het juiste bordje klaar voor wagen nummer 5. er zijn nog twee fietsers met bepakking die in dezelfde wagen moeten.
Als de trein stopt trekken we een sprintje naar de deur, sjorren in sneltreinvaart de tassen van de fiets. Fiets omhoog over de treden door de deur de wagon in. snel er weer uit om vijf tassen op te rapen en weer naar binnen (de tent had ik achterop laten zitten).
Dan zoeken naar het juiste plaatsnummer, dat er niet is. Gelukkig blijkt dat niet alleen bij mij het geval en plaats ik de fiets bij een willekeurig nummer in het rek. Kaartje er aan en met de tassen de coupé in.
Gelukkig niet druk dus twee stoelen voor mezelf; één voor de tassen en één voor mij.
Bij het boeken al gecheckt of er voldoende overstaptijd is in Dusseldorf, 19 minuten moet genoeg zijn. Behalve als je 50 minuten vertraging hebt door een wisselstoring.Ik gok er op dat het dan gewoon een trein van een uur later wordt naar Venlo.
In Dusseldorf weer de exercitie van eerst fiets en dan bagage naar het perron, en hopen dat de trein wacht én dat iedereen met z'n vingers van mijn spullen al blijft.
De fiets past niet helemaal in de lift; één voortas er af maakt dat ik hem dwars kan zetten en dan past het nét.
Inderdaad in Venlo de trein van een uur later. Dit is weer een regional bahn, dus makkelijk instappen.
In Venlo de volgende uitdaging.... de trein naar Schiphol rijdt niet wegens aanrijding met een persoon bij Boxtel. De NS planner geeft geen echt alternatief, ja naar Eindhoven en dan via Tilburg.
Dat is óf tig extra overstaps óf een bus. Dat zie ik niet zo zitten.
Omdat er ook een trein naar Nijmegen gaat kies ik die. Vanaf Nijmegen gaat er elk half uur een intercity naar Arnhem weet ik uit ervaring.
Dus ik koop iets te drinken en stap in de stoptrein naar Nijmegen. Ook deze instap is geen probleem, bijna gelijkvloers.
In Nijmegen mis ik op een minuut de intercity naar Schiphol; er was file voor de lift; mensen met koffers en een meneer met een fiets voor me. Die meneer had de trein nog net - ik zag hem tenminste niet toen ik op het juiste perron kwam.
Dus dan de intercity naar Utrecht. ook de intercity is tegenwoordig geen probleem meer. Nog wel twee treedjes omhoog, maar net te tillen. De ingang is breed genoeg om alles op de fiets te kunnen laten. En in de speciale fietswagons heeft de fiets voorrang boven de eventuele passagiers op de klapstoelen.
In Utrecht hoef ik alleen het perron over te steken naar de andere trein. Op schphol manouvreer ik via de bekende wegen naar Hoofddorp en door naar huis. Tegen 22.00 uur ben ik thuis.
14 km deze keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten