maandag 7 december 2015

Wegopbreking

Eindelijk weer eens op de fiets naar mijn werk in Amsterdam. Weinig wind en slechts een minimale motregen.

Na twee bochten moet ik in de remmen; in het donker doemt een grote vrachtwagen met teer op en een tweede met een soort lopende band verspert de weg. O ja, de volgende zijstraat is vandaag afgesloten wegens werkzaamheden.

In Hoofddorp moet ik tot mijn verrassing afwijken van de normale route; kruising afgesloten. dus zigzag ik door de naastliggende wijk die ik redelijk ken. Een kilometer verder ben ik weer de op de normale route. Een kilometer of tien geen problemen.
In Lijnden is één van de twee Hoofdwegen afgesloten wegens werkzaamheden aan de omlegging van de A9. Dus aan westzijde doorrijden tot aan de voetgangersbrug.
Hier draai ik met een mooie bocht het pad voetpad en de brug op, zigzag ik tussen de hekjes door en rijd ene klein stukje terug in de richting waar ik vandaan kwam om zo de doorsteek naar het industrieterrein te pakken; zoals gebruikelijk.


Op de heenweg heb ik de verschillende opbrekingen nu gehad.
Terug fiets ik altijd een stukje anders door de wijken Slotervaart en Osdorp.
Tot mijn verrassing is de vernieuwing van (ik denk) riolering nog in volle gang. Dus volg ik de kunststofplaten die voor de voetgangers zijn neergelegd langs de opengebroken weg.

Pal voorbij de Sloterplas is het fietspad opgebroken, dan maar vast rechtsaf en via een alternatieve route naar de Aker. Van daar rijd ik twee kilometer normale route voor ik al weer op de alternatieve route kom onder de A9 door zoals ik op de heenweg ook heb ervaren.

Eenmaal thuis heb ik op de terugweg maar liefst op vijf verschillende plekken wegopbrekingen met omrijroutes gehad. Laten we hopen dat de vorst nog even weg blijft en de wegwerkers de klussen op al deze plaatsen liefst voor de winter kunnen afronden.

Met kleine stukje omrijden heb ik niet zo veel problemen. Wel weiger ik af te stappen als dat d.m.v. borden wordt verzocht. Ze vragen een automobilist toch ook niet om uit te stappen en verder te lopen?


zaterdag 31 oktober 2015

Nieuwe fietsbruggen

Ik mag graag onbekende paden fietsen. Maar van omrijden houd ik niet, Dus áls zich de kans voordoet om van A naar B een (stukje van een) nieuw pad te rijden, dan laat ik dat niet voorbij gaan.

Onderweg naar huis vanuit Vijfhuizen constateerde ik dat de Spieringweg nog steeds afgesloten was.
Om niet dezelfde route te rijden als op de heenweg, is de keuze al snel gemaakt om door te rijden tot de wegafzetting en daar de Groene Weelde in te duiken, langs de golfbaan naar de Driemerenweg, door het Haarlemmermeersebos.
Vanaf hier zijn er een aantal opties; ik kies ervoor westwaards te rijden, parallel aan de IJtocht (en de Waddenweg). Ik concludeer dat ik op het eerste gedeelte nog nooit heb gereden terwijl het er al een paar jaar ligt én ik er slechts drie kilometer vandaan heb gewoond.
Daar waar het Leenderbos afbuigt linksom naar de IJweg, blijf ik het pad westwaards volgend en rijd zo Floriande binnen. Nog verder 'immer gerade aus' en ik ben bij de Bennebroekerweg.

Bij de sporthal steek ik over. Ik heb al vaker naar dat pad tegen het talud van de Nieuwe Bennebroekerweg staan kijken, maar kreeg de indruk dat het dood liep. Nu zag ik er meerdere mensen vandaan komen, en niet alleen mensen die duidelijk vanuit de sporthal komen.

Dus omhoog zigzaggen en jawel ; een prachtig fietsviaduct over de NBW heen!
En zo rijd ik Park21 binnen. Ik weet dat er een aantal verbindingen gereed zijn sinds een paar weken, dus zoef ik over het nieuwe gladde asfalt richting IJweg. Wél nadat ik eerst een doodlopend stuk in reed...

Bij de IJweg - die ik meer dan me lief is heb gefietst het laatste jaar - dus meteen aan de overzijde het nieuwe fietspad op richting busbaan van R-net. Het pad slingert licht, wegwijzers naar natuurspeelplaats, bijenhotel en Hoofddorp Pioniers staan er al. Nu de bomen en struiken nog, het is nog een beetje kaal..
En dan het slotstuk van de nieuwe ontdekkingen, de aansuiting met het fietspad langs de busbaan.

De laatste vijf kilometer naar huis zijn weer bekend terrein, maar niet minder fraai op deze prachtige zonnige herfstmiddag!


donderdag 13 augustus 2015

Nog meer levende have

Ging ik een poosje terug met Puncky op de fiets naar de dierenarts, was het deze keer de beurt aan Kaya.

Bij Puncky betrof het een zeer oogje, dus durfde ik de hele tocht wel op de fiets te doen.

In dit geval had Kaya al een paar dagen amper meer gegeten en was de reis niet naar onze eigen dierenarts, want het was zondag, maar naar de spoedkliniek in Amsterdam. Te ver en te ziek om te fietsen...
Dus voor het grootste deel met trein en metro, maar het eerste stuk, naar het station; tja dan is de fiets dé oplossing.

En sinds ik ontdekt heb dat het reismandje met een spin heel stevig vast zit is het leven een stukje makkelijker (ik heb de afgelopen 15 jaar met een kat achterop gefietst terwijl ik het mandje met één hand vast hield op de bagagedrager... )
Nooit te oud om te leren dus ;-)

En Kaya, die heeft in vier dagen vijf keer een dierenarts gezien, gezien ernst en operatie maar niet met de fiets. Hopelijk is ze nu snel weer op de pootjes voor een tochtje!

maandag 20 juli 2015

Naar het lab

Nadat de huisarts een biopt had genomen kreeg ik het buisje in mijn hand gedrukt met het verzoek het zelf even naar het laboratorium een paar kilometer verderop te brengen.
Een beetje beduusd sta ik even later buiten.
Is dit de moderne tijd?
Het aan de patient meegeven die het vervolgens op de fiets naar het ziekenhuis brengt om het daar af te geven?
Is dat sneller dan de normale route? Wat is trouwens de normale route?

Maar ach, het was mooi weer en nog vroeg op de dag, dus nog energie beschikbaar.

Nu maar hopen dat hiermee inderdaad vrijdag de uitslag beschikbaar is ;-)

vrijdag 10 juli 2015

Levende have

Hoe krijg je een zieke kat bij de dierenarts?
Juist, achterop de fiets.

Een oogje dat traant, vies is, bijna helemaal dicht zit.. dat is niet in orde. Dus na overleg met de assistente toch maar een bezoekje aan de dierenarts.
Het reismandje is geen favoriet opject voor mevrouw, maar eenmaal in de mand blijft ze wel rustig.
Fietste ik voorheen met één hand aan het stuur om met de ander het mandje op de bagagedrager te houden, bedacht ik nu dat ik nog een spin in de berging had. En ja hoor, daarmee kan ik prima de reismand vastzetten op de bagagedrager.
Gezien de warmte maak ik een witte theedoek nat die ik over de mand drapeer en vastklem onder de spin. Zo hoop ik het koel te houden in het mandje.
Ik wik en weeg even wat de beste route is; toch maar langs de Hoofdweg, daar zit een aardige klim  in, dus poeslief zal even schuin in haar mandje liggen, maar het is de kortste route, minder stops en minder drempels cq. hobbels in het wegdek.
Bijna bij de dierenarts passeren we een bestelwegen met de tekst 'vervoer levende have'.  Die  had ook op mijn fiets kunnen staan!

En zo komen we snel en zonder veel gedoe bij de dierenarts.
Daar wordt een ontsoken oog geconstateerd. Met een tube oogzalf (en een beet in mijn vinger) weer naar huis.

Thuis komt Puncky voorzichtig weer tevoorschijn uit haar reismand. De dierenarts heeft meer indruk gemaakt dan de fietstocht geloof ik.

donderdag 9 juli 2015

Gaat't?

Deze dagen fiets ik regelmatig langs de busbaan van bus 310. Een vrijliggend fietspad tussen de akkers met tarwe, suikerbieten, en veel meer.
Herhaaldelijk erger ik me aan de achtergelaten sigarettenpakjes, lege blikje en flesjes en andere verpakkingen.

En ik heb geleerd; als ik me ergens aan erger moet ik er iets aan doen.
En dus stop ik bij het eerstvolgende blikje in de berm, raap het op en stop het in een plastic tasje dat ik in de fietstas heb. Ik stap weer op, trap een paar meter en stap af voor een sigarettenpakje. Weer op de pedalen zie ik aan de overkant van het fietspad een lege plastic frisdrankfles. Zo fiets ik van verpakking naar verpakking. Maar omdat de afstanden wel heeeel kort zijn loop ik een stukje.

Achter me hoor ik vervolgens 'Gaat het?'
En ik word ingehaald door een wielrenner.
Ik antwoord ik het goed gaat en dat ik alleen afval opruim.
Hij fietst weer door.

Pas dan realiseer ik me dat hij dacht dat ik mogelijk panne met de fiets had omdat ik liep. Doet me goed dat hij zich even om mij bekommerde. Met hernieuwde energie raap ik weer wat afval uit het gras om de hele zak vervolgens in de enige prullenbak op de route te deponeren.

woensdag 1 juli 2015

Pontje over de Amstel

Fietsen blijft voor mij altijd een beetje ontdekkingreiziger spelen.
Een nieuwe route is altijd fun.

Zelfs een afspraak bij de bedrijfsarts is leuk als ik daarna via een mooie route naar huis kan fietsen. En dat kan deze keer.
Vanuit Duivendrecht naar de Amstel. Deze keer via het juiste paadje, kom ik bij het pontje dat me naar de overkant brengt, bij het beeld van Rembrandt, vlak bij het Amstelpark. Een fietsveer geeft altijd extra vakantiegevoel, grappig.


Dan over de mooie beschutte Kalfjeslaan naar het Amsterdamsebos. Langs de Heuvel, de kanovijver en de geitenboerderij naar de Ringvaart. Hier de brug over en over de autoluwe ringdijk, langs Schiphol-Oost. Uitzicht aan de ene kant op de eendjes en het groen van de dijk, aan de andere kant de enorme loodsen van de vliegtuigen.

Bij Oudemeer duik ik dwars over het industrieterrein naar de Kruisweg en de Rijnlanderweg. Het is behoorlijk warm vanmiddag. Helaas heb ik afgesproken om kwart over vier thuis te zijn en zie ik dat ik dat niet ga halen..... Hoewel het niet heel zinvol is trap ik wat sneller.
Ik heb het warm, krijg dorst en voel de zon op mijn hoofd branden.

Omdat er geen zakken in mijn kleding zitten en ik verwacht dat de mevrouw van de afspraak me gaat bellen zo meteen, stop ik mijn telefoon in mijn bh, zo hoor ik hem in elk geval ;-)
En inderdaad, tegen de tijd dat ik het dorp binnen rijd gaat de telefoon. Gelukkig kan ik haar melden dat ik met vijf minuten thuis ben.
Een afstand van 29 km in recordtijd afgelegd. Eigenlijk jammer van de mooie route....
Dat vraagt om herhaling!

woensdag 17 juni 2015

Sporen van inbraak

Mijn gewoonte om regelmatig plastic flesjes en blikjes van straat op te rapen om vervolgens in een prullenbak te gooien had deze week een vreemde wending...
Dinsdagochtend raapte ik in Amsterdam uit de struiken een plastic tas en een envelop op, met de bedoeling om ze in de eerstvolgende vuilnisbak te gooien. Alleen... de inhoud van tas en envelop maakte dat me dat niet verstandig leek. In de tas allemaal sleutelringen en een aantal vreemde kokertjes, in de envelop een aantal tags / keycards.

Op kantoor plaats ik een foto op de Facebook-pagina: gevonden/verloren in Amsterdam. Mijn eerste gedachte was dat iemand het verloren was, maar ik bedacht dat het ook gestolen buit kon zijn die bij nader inzien niet interessant was en daarom weer snel geloosd. De naam op de tas leidde alleen maar naar een Engelse website met beveiligingsmaterialen, dus dat schoot niet op.

Vanochtend was er nog geen reactie op mijn berichtje en dat zat me niet lekker. |Dus opnieuw in de tas gedoken. Aan de tags hingen labeltjes met namen. Googlen op die namen leverde een linkedIn pagina van één van hen; met werkgever Cordaan.
De spullen had ik uit de struiken gevist achter een verpleeghuis dat onder Cordaan valt....

Dus gebeld met het verpleeghuis en gevraagd naar de afdeling facilitair; de huismeester blijkt dat te heten; die was met vakantie. Maar gaande mijn verhaal viel aan de andere kant het kwartje; er was ingebroken maandagnacht. De politie had een aantal zaken teruggevonden; toilettas, medicijnen o.a. de spullen die ik gevonden had wilden ze heeeel graag terug.
Dus beloofd na het werk langs te fietsen om het af te geven.

Zo gezegd zo gedaan.  Nooit gerealiseerd dat het zo belangrijk was wat ik had gevonden. ;-)

dinsdag 16 juni 2015

Collectebussen rondbrengen

Volgende week is de collecteweek voor de Ango / handicap.nl. En ik heb beloofd om in Nieuw-Vennep de bussen rond te brengen. Dat bleken er vervolgens wel 14 ;-)

Dus na een serie telefoontjes had ik vooral maandagavond een hele serie te bezorgen. Met twee bussen in elke fietstas en een tas met drie bussen op de bagagedrager moest het lukken.
Met de routeplanner van de Fietsersbond de meest ideale route uitgezocht. Lastig puntje is dat ik voor half zeven in Mambo moest afleveren en op een ander adres in Mambo pas na acht uur kon komen....

Dat was dus van Mambo via de Poorten, de Steinen naar de Velden  én weer terug. Voor het laatste adres een terras opgezocht in het zonnetje en een lekkere koffie besteld. Als je goed bezig bent voor een ander moet je jezelf niet vergeten tenslotte.

En zo was ik na twee uur en dik zeventien kilometer fietsen weer thuis.

maandag 1 juni 2015

Routeplanner

Sinds enige tijd heb ik de routeplanner app van de Fietsersbond (http://routeplanner.fietsersbond.nl/) op mijn telefoon.
Ik gebruik hem vooral om pal voor vertrek nog even te kijken naar de aandachtspunten onderweg.

En na een tip van een medecursist heb ik ook Scout navigatie gedownload.
Nu is dus de uitdaging om het beste advies te vinden.

Vanmorgen naar Haarlem, vlak bij Ikea, waren ze unaniem ;-)
Terug vanaf een ander adres in Haarlem leek de beste route volgens Scout een stuk langs de ringvaart van Zwaanshoek naar Beinsdorp. Een prachtig stuk, maar niet met stevige wind tegen. Dus pas ik eigenwijs mijn route aan over Hillegom omdat ik dan steeds de beschutting van bebouwing heb en het laatste stuk min of meer wind in de rug.
Bij thuiskomst blijkt dat wat ik heb gereden grotendeels de route van de Fietsersbond. Alleen het  doorsteekje in Hillegom heeft de planner niet gevonden en ik - volledig op de gok overigens - wel.

Eigenlijk zou een planner / app dus ook de weersinvloeden mee moeten nemen in het advies.
Dat riekt naar vrijwilligerswerk. enne... daar heb ik op het moment genoeg van. Dus ik zal vooral mijn eigenwijze route moeten blijven volgen ;-) Het risico dat dat soms een kilometertje meer is neem ik op de koop toe..

maandag 11 mei 2015

Hulp nodig?

Onderweg naar mijn werk passeer ik een auto waar het portier open staat. Er zit iemand op de bestuurdersstoel, zijn hoofd hangt naar beneden, de handen aan het hoofd. Bewegingloos.
Ik signaleer het en fiets door.

Een stemmetje in mijn hoofd zegt: misschien is die man niet goed geworden, hartaanval bv., hij zat wel heel stil. Ander stemmetje; ach er zal heus niets aan de hand zijn, zag er verder normaal uit. Weer; maar misschien heeft hij het voelen aankomen, nog net het portier open kunnen gooien om hulp te vragen..

Enfin, toch maar even omgedraaid en teruggefietst.
Als ik daar aan kom zit hij nog net zo.
Als ik vlak bij kom en begin met mijn vraag; 'is alles in orde?' kijkt hij op.
Niets wijst op ziekte of ongemak. Dat bevestigt hij dan ook door te zeggen 'oh, ik keek naar een videofilmpje' (op zijn telefoon).
Sorry zei hij er nog achter aan.

Ik haal opgelucht adem, groet en rijd weg.

Toch blij dat ik gestopt ben; deze opluchting voelt veel beter dan het idee dat ik mogelijk iemand die medische hulp nodig heeft heb laten zitten...

woensdag 18 februari 2015

Kleine dingen

Gister las ik een artikel over positiviteit; dit zit gedeeltelijk 'ingebakken' maar kun je zelf beïnvloeden. Ze benoemden zeven aspecten die je helpen positief in het leven te staan, waaronder positieve mensen om je heen hebben en de kunst om oog te hebben voor de kleine dingen in het leven.

Onderweg naar huis moest ik daar weer aan denken. Wat een prachtige zonsondergang hadden we vanavond! (in elk geval in de Haarlemmermeer). En wat heerlijk dat het al weer langer licht is aan het einde van de middag. Hierdoor valt mijn oog onderweg ook weer op van alles waar ik in het donker zo aan voorbij reed: een heeel klein vogeltje dat opgeschrikt wordt door mijn passeren, tarwe dat al een paar centimeter boven de aarde uitsteekt, een woud van sneeuwklokjes in die ene tuin en zo nog veel meer.

Nu ik dat weet over positivisme ben ik me nog meer bewust van al die kleine lieve, leuke en mooie dingen die ik tegenkom op een dag.

dinsdag 10 februari 2015

Gemist

De laatste week van januari en eerste week februari liet het weer veel te wensen over; sneeuw, gladheid, harde wind. Voor het eerst een hele week niet op de fiets naar mijn werk! En dat voelt raar. Niet fijn!

Zielsgelukkig dus dat ik eindelijk weer op de fiets ga. Weinig wind, wel koud, maar lekker gezond weer.
De eerlijkheid gebied wel te zeggen dat ik me erg bewust was van elke kilometer die onder mijn wielen door gleed. Toch wel weer wennen aan de afstand. ;-)

woensdag 7 januari 2015

Automatische koplamp

Automatisch, klinkt als gemakkelijk en nergens over na hoeven denken, maar sommige automatische dingen ergeren mij mateloos.
Vooral als er geen manueel ingrijpen bij mogelijk is.

Zo'n automatisch ding is de koplamp op mijn fiets. Floept mooi aan als het donker is en je begint te rijden. Floept niet aan als ik overdag op de fiets stap.
Mist is al een heikel item; ik rij dan graag met licht op, maar mijn koplamp vindt dat kennelijk niet altijd nodig.

Gistermorgen hadden we een prachtige zonsopgang. Rond half negen was de hemel versierd met prachtige oranje banen. Floep uit ging mijn lamp. Reed ik onder een paar bomen door, floep weer aan en daarna weer uit. Reed ik langs een grote boerderij, floep weer aan.

Vanmorgen wederom een mooie grote zon die de hemel in kleur zette. Maar nu ging de lamp floep aan zodra ik weer vaart zette, en bleef hij aan....
Mooi natuurlijk, maar ik snapte er niets meer van! Voor mijn eigen oog was vanmorgen lichter dan gistermorgen, voor de koplamp was het andersom.

Ik denk dat ik op zoek ga naar het lichtoogje op de koplamp en dit maar afplak in deze donkere dagen ;-)

dinsdag 6 januari 2015

Gezien worden

Gistervavond haal ik een fietser in, onderwijl denkend 'ohoh zonder licht, donker gekleed, dom dom dom.
Als ik naast haar fiets hoor ik 'mag ik wat vragen?' Dus ik hou in en zeg 'natuurlijk'.
'Weet u of mijn achterlicht brandt?' Ik begin te antwoorden met 'nee', zak dan een beetje af en corrigeer door te zeggen 'nou, heel een klein rood pitje zie ik nu'.

Vervolgens wil ze ook weten of haar voorlicht brandt. Tja als je dat zelf niet kunt zien zegt dat natuurlijk ook al iets. Bovendien is het met je hand er voor houden heel snel te checken...
Maar... van de zijkant zie ik ook hier een miniscuul lichtpitje en meld haar dit dus. Dan fiets ik door.

Onderweg passeer ik nog een aantal fietsers, sommigen met (prima) verlichting, anderen compleet duister en een paar waar ik pas van heel dichtbij constateer dat ze verlichting op de fiets (of kleding) blijken te hebben. Dan schiet het z'n doel toch wat voorbij als ik éérst de fietser in beeld krijg en pas minuten later het lampje...

Opvallend is overigens wel; hoe verder van de stad af hoe beter de fietsverlichting ;-)