Tja, dan heb je vakantie en mag je naar het vakantiehuisje van je zus en zwager.
En dan komen de afwegingen tussen trein en fiets. Want, de fiets mag niet mee in de trein. Het is nog een paar kilometer lopen van het station naar het huisje. Natuurlijk heb ik de nodige spullen mee want ik blijf een paar dagen - dat betekent sjouwen. Maar het is best een eind fietsen, en dat voor een paar dagen...
Enfin; vrijdag besloot ik tot de trein en zaterdagavond switchte ik naar de fiets. Dus snel de route uitzoeken. Via Google Maps is het 88 kilometer, via de app van de Fietsersbond is het 83,3 kilometer. Er zit weinig verschil tussen de geplande routes, behalve in de aanloop naar Aalsmeer en in het laatste stukje van Putten naar Ermelo.
Ik pak de fietskaarten er bij en met deze drie middelen maak ik mijn eigen lijstje; plaatsnamen waar ik door of langs fiets: Aalsmeer, Uithoorn, Amstelhoek, Vinkeveen, Vreeland, Hilversum, Baarn, Eembrugge, Bunschoten, Nijkerk, Putten en tot slot Ermelo. Ook noteer ik aanduidingen als N201, N404, N798 en kruising met A1, A27 of spoor. Tot slot noteer ik de nodige knooppuntnummers.
Zondag na de koffie stap ik op. Met de wind in de rug en het zonnetje op mijn bol fiets ik de polder uit.
Onderweg blijkt dit lijstje me enorm te helpen. De kaart ligt op de ondergrond en de app op de telefoon gebruik ik alleen om in Hilversum niet te verdwalen..
Zoals vermoed (gevreesd) begin ik zo halverwege al iets minder makkelijk te zitten. Blij dat ik een fietsbroek heb aangetrokken. Door alle corona-perikelen heb ik nog maar weinig zit-eelt gekweekt...
Hilversum vervolgens weer uitgeraken in de goede richting (Baarn) is een uitdaging.
Tot mijn verrassing herken ik dan de weg, het viaduct, de bocht in de weg en het bord 'conferentiecentrum Drakenburg'. Daar heb ik heel wat voetstappen liggen!
Door richting Baarn, onder de A1 door over een heerlijk rustig fietspad richting Eembrugge, langs het haventje, door het stiltegebied naar de buitenwijken van Bunschoten.
Nijkerk wilde ik noordelijk passeren, maar dan rijd ik er toch middenin. Leuk plaatsje, alleen die klinkers..! 75 km op de teller, we schieten op.
Gelukkig is je neus volgen voldoende om de provinciale weg weer op te pakken.
En dan herken ik weer een stuk van de route; een bocht; een mooi wit gepleisterd gebouw (conferentieoord? kasteeltje?) en de verwijzing naar het stoomgemaal.
Door naar Putten.
Ook hier is het even gokken hoe ik het dorp door steek. Tot mijn vreugde ontwaar ik een bordje 'Postweg'. Nu weet ik het verder ook. De weg volgen het dorp uit, het bos in. Einde Postweg links af en na een paar kilometer weet ik dat het bungalowpark links opdoemt.
Vijfenhalf uur na vertrek ben ik er, met 91,8 kilometer op de teller.
Na binnenkomst de schuifpui open en ik installeer me met een kop thee en koek. Verdiend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten