en weer..

Na een paar heerlijke dagen in de bossen bij Ermelo is het tijd om terug te fietsen, want vrijdagochtend heb ik een afspraak bij de tandarts.

Ik heb besloten wat eerder te vertrekken om zo meer tijd te hebben om het rustig aan te doen, het beloofd warm te worden! zo'n 30 graden. Ook nu heb ik met behulp van de apps en de kaarten de route weer op een velletje papier geschreven. Grofweg dezelfde als de heenweg, ondanks de gedachte iets meer binnendoor te willen rijden..

Even door kwart over tien zwaai ik zus en zwager gedag en peddel weer naar de Postweg, de eerste kilometers begin ik steeds beter te kennen; het pad van steltonplaten naast het karrenspoor tot vlak voor Putten. Daar wordt het even gravel en dan fiets ik het dorp in. Op zoek naar de ideale lijn er door en er uit, richting Nijkerk. Herkenningspunten van de heenweg. Nijkerk lijk ik nu op geheel andere wijze te doorkruisen; hoewel ik stukken herken van een vorige keer, maar toen op weg naar Amersfoort Schothort. Ik weet dat ik noordelijker moet aanhouden nu, maar waar begint dat? Een stel op de racefiets haalt me in en buigt af naar een nieuwbouwwijk. Ik volg hun voorbeeld. Even lijk ik vast te lopen in de straatjes, maar vind dan een doorgaand fietspad en zo waar, ik ben onderweg naar Bunschoten.

Doordat er maar een paar dagen zitten tussen de heen- en terugreis herken ik veel van de punten die ik passeer. Dat is fijn want dan weet ik dat ik goed zit.

Voor Eembrugge word ik ingehaald door dezelfde racefietsers van eerder; hij roept dat een fietskaart zo zijn voordelen heeft. Even laten wachten we gezamenlijk voor gesloten bomen van de brug. Ik vertel ze dat een kaart ook niet alles is en dat ik door hun actie bij Nijkerk de juiste weg vind. Daar blijken zij drie  rondjes te hebben gereden..

Als de boot voorbij en de brug weer dicht is nemen we afscheid met een goede reis en wie weet nog tot ziens.

Door het gesprek minder alert mis ik de afslag naar de haven van Eembrugge. Geen nood, dan door tot de A1 en daar rechtsaf. Zo kom ik alsnog bij het mooie fietspad door de weilanden. Onder de A1 door over de Zandheuvellaan komt Drakenburg in beeld. Da's een mooi koffiemoment na 41 km. Het centrum is fors gemoderniseerd in de afgelopen jaren. In de tuin is nog wel steeds het grote terras. Ik plof neer voor cappuccino en appeltaart. Dat dit in wegwerpservice geserveerd wordt doet een beetje afbreuk aan de uitstraling. Maar het smaakt goed.

Dan dwars door Hilversum, beetje met oog naar de zon en uiteindelijk toch even de app. Op het juistepunt fiets ik Hilversum weer uit, langs de wijk Kerkelanden, richting Vreeland. Ik passeer de Loosdrechtseplassen, waar het op en langs het water loeidruk is!.

Bij Vreeland denk ik de route te herkennen en sla af, fiets onder het tunneltje door maar zie dan dit niet hetzelfde is. Toch door dit schattige plaatsje heen. Bij het Amsterdam-Rijnkanaal realiseer ik me waarom dit niet handig is. Ik moet op de weg zitten die kruist en dat is een stevig hoogteverschil. Met de fietstassen achterop ga ik de fiets niet de trap op zeulen. Dus rijd ik door en slag 3x linksaf. Het is wat om, maar zo passeer ik het kanaal op weg naar Vinkeveen.

Bij het verkeerslicht bij de A2 staat een groep jongeren op de fiets. Uiteindelijk op het fietspad tussen de Vinkeveenseplassen door kan ik ze inhalen. 65 kilometer op de teller. Dan komt Amstelhoek in beeld, met de afsplitsing van de N201 en N196, wat nieuw is voor mij. Vroeger liep de N201 van Hilversum door Uithoorn en Aalsmeer naar Hoofddorp en Haarlem. Maar in verband met de bloemenveiling is er een extra weg aangelegd. Enfin als fietser heb je er geen last van. Ik trap door naar de Amstel en in Uithoorn parkeer ik bij het terras van het Rechthuis. Tijd voor lunch aan het water. Het is veel te warm om in de zon te zitten, maar onder de parasol is het goed toeven.

Dan is het tijd voor het laatste stuk; een beetje toeristische route. Via nieuwbouwwijken van Uithoorn fiets ik naar De Kwakel, dan langs de Westeinderplassen van Aalsmeer, de Uiterweg op en met het pontje over naar Rijsenhout. Nostalgie! En een leuk gesprekje met de pontbaas. Overigens heeft ook hier de digitalisering zijn intrede gedaan, ik kan pinnen om te betalen voor de overtocht.

Om te bewijzen dat ik echt weer in de polder ben aangeland maak ik foto's van de polderjongen van Park21 aan de Rijnlanderweg.

Rond 16.45 uur ben ik thuis, dit keer met 97 kilometer op de teller.

Met een warm lijf maar tevreden gevoel pak ik de tassen uit en parkeer mijn fiets in de blokhut.