Trots ben ik op mezelf!
Vanmorgen met twee fietsen naar de fietsenmaker gefietst. Ik was het beu om dat, zoals ik normaal doe, weer te lopen.
Mijn oude fiets heeft wat onderhoud nodig en ik dacht; op weg naar mijn werk breng ik 'm even langs....
Dus mijn angsten overwonnen, op mijn nieuwe fiets gestapt en de oude aan de hand meegevoerd. Met mezelf afgesproken 'zodra het fout dreigt te gaan gooi ik de meeliftende fiets van me af'.
Tergend langzaam (drie slagen trappen en uit laten lopen - iets waar ik normaal een bloedhekel aan heb), licht slingerend, met moeite de sturen uit elkaar houdend en de mee te voeren fiets overeind houdend bereikte ik zonder schade, maar mét kramp in mijn hand en pols, de fietsenmaker.
Gelukkig is het maar 1,5 km ;-)
Naar huis vanavond (of morgenavond) zien we dan wel weer..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten